BİR AYRILIK SAHNESİ

 

Sahilde meşaleler içindeki yuvarlakta hazırlanmış bir yer. Ortasında bir masa var iki kişilik kurulmuş. 

Berk: Her şey yoluna girdi sonunda. 

Seval: Evet zordu ama oldu. 

Berk: Olduğu için buradayız. Bu... bu ilk yemeğimiz. Bizim için ilk ve son. 

Seval: Neden bahsediyorsun sen. 

Berk: Biz burada bitiyoruz. 

Seval: Bunu bize niye yapıyorsun? Tam her şey düzelirken. 

Berk: Hiç bir şey düzelmiyor düzelmeyecek. 

Seval: Her şey yoluna girdi. Her şey istediğimiz gibi 

Berk: Sen bana güvenmedin. 

Seval: Yapma ama o an 

Berk: O an bizim kritik bir dönüş olabilirdi. Ve biz o dönüşte savrulduk. Uçurumdan aşağıya doğru yuvarlandık. Şu an uçurumun sonundaki kayaya vurduk. Biz o taklalar atan aracın içinde kan kaybediyoruz. 

Seval: Kurtuluruz. Birlikte yaralı ama hayatta. Her zaman bir umut vardır. 

Berk ayağa kalkar. Seval de onunla birlikte kalkar. 

Berk: Yardımın gelmesi çok zor. Güzel bir denizin önünde muhteşem bir manzaranın karşısındayız. Bu izliyoruz. Ama ölüyoruz. Ölmeden önce gördüğümüz son görüntü hayatımızda önemli bir an. O yüzden ölürken manzaranın keyfini çıkarıyoruz. Ölmeden önce anı yaşıyoruz. 

Berk Seval’e döner. Seval'i kendine çeker. 

Berk: O son anımızın tadını çıkaralım. 

Seval: Son olmak zorunda de...

Berk Seval'i öper. Berk Seval'den yavaşça uzaklaşır. 

Berk: Son 

Berk Seval'in yanından arkasını dönüp yürümeye başlar. Seval elini tutar

Seval: Her son yeni bir başlangıçtır. Yeniden başlayamaz mıyız?

Berk derin bir nefes alır. Sevil bir adım Berk’e yaklaşır. 

Berk: Üzgünüm.

Sevilin gözünden yaş gelir. 

Berk derin bir nefes alır ve yürür. 

Berk sahilden yola varır. Gözünden akan yaşı siler. Büfeye gider ve içki alır.